Urodziła się 10 września 1924 r. w Mogilnie. Przed wojną uczyła się w Gimnazjum i Liceum im. Klaudyny Potockiej w Poznaniu. Była członkiem 1. Drużyny Harcerskiej im. Emilii Plater, którą prowadziła Halina Całka. Podczas okupacji niemieckiej wraz z siostrą Sabiną pracowała w ogrodach miejskich w Poznaniu. Do konspiracji wciągnięta została przez Felicję Brzozowską, a w 1941 r. zaprzysiężona przez Adama Plucińskiego. W ramach działalności konspiracyjnej zaangażowała się w tajne nauczanie. Wraz z innymi harcerkami pomagała rodzinom aresztowanych i wysiedlonych do Generalnego Gubernatorstwa. Została aresztowana z 18/19 lutego 1944 r. i przewieziona do Domu Żołnierza, a następnie osadzona w obozie w Żabikowie w baraku D5.
Absolwentka Akademii Medycznej w Poznaniu. Jedna z pierwszych lekarzy, która uzyskała specjalizację z anestezjologii w 1952 roku, uczestniczyła w pionierskich operacjach serca w zespole prof. Jana Molla.
W 1971 roku rozpoczęła pracę w Szpitalu MSW przy ul. Łąkowej tworząc Oddział Intensywnej Opieki, który w pełni rozwinęła w nowo wybudowanym obiekcie przy ul. Dojazd w roku 1976.
Wieloletnia Ordynator (1976-1988) Oddziału Intensywnej Terapii Szpitala MSWiA w Poznaniu.
Twórczyni pionierskich prac i legenda poznańskiej anestezjologii – wychowała wiele pokoleń lekarzy i pielęgniarek anestezjologicznych.
W 1988 roku została powołana na stanowisko Dyrektora ds. Lecznictwa, funkcję tę pełniła do czasu przejścia na zasłużoną emeryturę. Została uhonorowana wieloma medalami i odznaczeniami m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Armii Krajowej i Krzyżem za Zasługi dla ZHP.
Była wielkim autorytetem, uczyła szacunku do drugiego człowieka i pokory wobec życia, kochała ludzi wsłuchując się w ich problemy, gotowa zawsze nieść pomoc i służyć dobrą radą.
Emanowała życzliwością i poczuciem humoru.
Mimo przejścia na emeryturę pozostawała z nami w ciągłym kontakcie, coroczne spotkania towarzyskie przejdą do historii, nie będzie już cytowania Wisławy Szymborskiej, nie będzie opowiadania anegdot z życia.

Droga Basiu, odeszłaś od nas cicho i dość niespodziewanie, pozostawiając ogromną pustkę w naszych sercach. Będzie nam Ciebie brakowało!

Współpracownicy ze Szpitala MSWiA w Poznaniu